Chandi-Pasha (চন্দিপাসা)

27 september 2011

Na een paar weken in de grote stad Dhaka vertoeft te hebben wilde ik graag ook nog wat van het platteland zien. Daarop maandag vertrokken voor een ‘homestay’ voor 2 dagen op het platteland. Samen met gids Jony en chauffeur ga ik al vroeg op pad. Hiermee zijn we het drukke verkeer nog net een klein beetje voor. Vlak buiten Dhaka rijden we door Tongi en Gazipur. Hier zijn de grote kledingfabrieken gevestigd. Grote flatgebouwen van ca. 7-8 verdiepingen waar duizenden mensen in lange rijen achter naaimachines kleding maken, vaak in niet al te beste werkomstandigheden en met zeer lange werkdagen.

Na Gazipur begint gelukkig het platteland. Wat een verschil met de grote stad. Hier rijden we door kleine dorpjes en langs uitgestrekte rijstvelden. Langs de rijstvelden vele bananenbomen. Daarnaast valt op dat bij elk groepje van hutjes een grote vijver ligt. Deze wordt gebruikt om te wassen en om vis in de kweken. Op de velden zie ik veel mensen aan het werk. Tussen de rijstplantjes kruipen ze op handen en voeten om het onkruid te wieden. Wat een hard werk. De mensen zien er dan ook geleefd uit. De huid lijkt wel van leer. Dat moet ook wel in dit klimaat, waar ze het ene moment in de volle zon en dan weer in de hevige regen werken, zonder enige vorm van beschutting.

Toezicht op het werkRijstveldenHutjeLokaal vervoer

Na ca. 3 uur rijden komen we aan in Chandi-Pasha. Ik word hartelijk verwelkomd door de familie van Jony, mijn gids. Het is gebruikelijk in Bangladesh dat je bij een homestay met de gids naar zijn ouderlijk huis gaat en daar de nacht doorbrengt. De familie bestaat naast de vader en moeder van Jony uit 2 ooms en weer hun zonen met hun familie. Als er weer een zoon trouwt wordt op het erf weer een nieuw huis gebouwd. Zo op het oog heeft de familie het niet slecht. De huizen bestaan uit betonnen vloeren met muren en daken van aluminiumgolfplaten. Voor het vee is er een hutje gemaakt van bamboematten. Naast de rijst worden er verschillende andere groenten gekweekt zoals komkommer, aardappelen, bloemkool en diverse kruiden. Het is nu het einde van het regenseizoen en voor diverse groenten staan in kleine grondkassen al de stekjes voor de bloemkool, aardappelen en kruiden gepoot. Vol trots krijg ik van een van de ooms van Jony een rondleiding over de velden.

FietsersBewonderaarsArbeiders in het rijstveldUitzicht vanuit slaapkamer

Naast het feit dat ik natuurlijk op bezoek ben bij de familie en graag meer wil weten over hun leven en werk, wordt je bij een homestay ook een beetje publiekelijk bezit van de gids. Hij wil vol trots je graag laten kennismaken met de gehele familie die her en der door het dorp wonen. Natuurlijk hoort daar ook een bezoek aan de basisschool bij. Blijkbaar ben ik de eerste buitenlander die de school bezoekt en de leraren heten me meer dan welkom. In elk klaslokaaltje springen de kinderen in de houding, om daarna een beetje schichtig naar me te blijven staren.

’s Avonds is het markt in de dorp, de belangrijkste sociale en economische activiteit van het dorp. De boeren nemen hun producten die ze die dag hebben geoogst (groenten en fruit) of gevangen (vis) mee om deze te laten verkopen door de marktlui. Daarnaast schuivelt iedereen door het dorp om de laatste nieuwtjes met elkaar uit te wisselen. Dit gebeurt onder genot van een glas thee zittend op een bankje. Voor vrouwen is het ten strengste verboden om zich op de markt te laten zien, het is een echte mannenaangelegenheid. Blijkbaar ben ik het gesprek van de dag. Overal waar we maar 2 seconden stilstaan, ontstaat een volksoploop van jewelste. Gelukkig krijg ik nog net de kans om bij een van de stalletjes een kop thee te drinken en van de lokale snacks te proeven. Dit wel onder het toeziend oog van ca. 80 man die elke beweging die ik maak blijft volgen. Er is werkelijk geen ander volk dat zo bedreven is in het staren. Men ziet iets bijzonders en kan dan gewoon een halfuur blijven staren, men vergeet wat men aan het doen was of waar men naar op weg was. Gewoon aangapen! Enkele brutalen komen wel met een paar vragen en die is steeds hetzelfde, waar kom je vandaan en wat is je naam.

VismarktThee op de marktVrouwenWinkeltje op de hoek

Onder het muskietennet slaap ik prima. De elektra laat ons vele uren in de steek deze nacht, zodat de ventilator niet zijn verkoelende werk kan doen. Halverwege de nacht schrik ik wakker van een enorm onweer dat maar langzaam overtrekt. ’s Morgens is het onweer wel over maar het blijft wel pijpenstelen regenen, een echt regenwoudbui, met veel water dat recht naar beneden valt. We willen gaan vissen deze ochtend. Dat gaat hier met een groot kruisschepnet en om die te bedienen moet ik de vijver in. Daar sta je dan in de stromende regen, tot ver met je enkels in de modder en tot je middel in het water in een grote vijver. Wel vol met vis. Je voelt ze gewoon tussen je benen doorzwemmen. Terwijl ik het kruisnet laat zakken springen er ca. 4 man in een grote boog om het net heen om de vissenop  te jagen. En zowaar, we halen nog flink wat vis uit het water. Helaas vanwege de regen geen foto's van dit visavontuur.

Die vis zie ik tijdens de lunch weer terug op mijn bord. Tijdens mijn gehele bezoek aan de familie van Jony ben ik culinair enorm verwent door zijn moeder. Ze zorgt werkelijk waar dat het me aan niets ontbreekt. Ze moet gedacht hebben dat die grote Hollander wel voor 4 kan eten. De vis komt zowel gebakken als in een curry weer terug op tafel. Voedsel weigeren wordt als een grote belediging beschouwt, dus toch maar uitgebreid aan de dis. Samen met de dal, rijst, deegkoeken, gekookte groente en soort van kroekpoek smaakt het me fantastisch. Het is uiteraard sterkt Bengaals gekruid en sommige gerechten zijn lekker pittig, maar wel goed te eten.

Waar ligt NLVisserDe keukenBadderenSchooljeugd op weg naar huis

We sluiten het bezoek aan het dorp af bij de lokale highschool. Ook hier weer vele kinderen die zeer enthousiast reageren op mijn komst. De klassen zijn voor jongens en meisje hier gescheiden. Eerst bij de verlegen giechelende meisjes kijken. Dan bij de schuchtere jongens. Daar in een van de lokalen komt de wereldkaart van de wand en omsingeld door de gehele klas (en de 2 naastgelegen lokalen) moet ik uitleggen waar Nederland ligt en hoe ik in hemelsnaam met de trein en vliegtuig in Bangladesh terecht ben gekomen. De meeste zijn erg verlegen maar wel nieuwsgierig naar die grote kale man uit het verre NL, dat na enig zoeken wel wordt gevonden, nadat wel alle werelddelen zijn onderzocht.

Hierop weer de tocht terug richting Dhaka. Hier worden we bij de voorstad Tongi al weer met het stadsleven geconfronteerd, het verkeer staat muurvast. Meter voor meter schuivelen we verder. Het mag de pret echter niet drukken. Ik heb twee heerlijke dagen op het platteland doorgebracht en een compleet ander Bangladesh te zien gekregen. Een uitzonderlijk gastvrije familie wist me enorm te verwennen en daarnaast kennis te laten maken met hun leven en omgeving.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

5 Reacties

  1. Arnoldine:
    28 september 2011
    Hoi Bas,

    Ik vind het nog steeds om je verhalen te lezen. Je schrijfstijl leest lekker. Nog heel veel plezier daar. Ik ben nog wel erg benieuwd naar het werk wat je doet voor de stichting, maar daarover vast de volgende keer meer.
  2. Saskia van Beekveld:
    28 september 2011
    Ha Bas,

    Wat een indrukwekkende reis! Ik vind het ook leuk om te zien dat je nog steeds veel foto's van de mensen ter plaatse maakt. De mensen die je tegenkomt maken mede de herinneringeren die je overhoudt aan je reis. Ik hoop dat je nog flink wat 'bijzondere' mensen tegen mag komen. Kan niet wachten op dit foto's!

    Groetjes Saskia
  3. Pascal:
    30 september 2011
    Bas toch! Zit je nou badderende dames te fotograferen?! Viespeuk! :D
  4. Fieke:
    1 oktober 2011
    Hee Bas.

    Terwijl jij aan het genieten bent van de wereld gaat hier het leven gewoon door met hard werken. Kan nu pas je blog weer ff bij lezen en wat een geweldige foto's staan erop!!!
    Ik heb zelf ook in zo'n mongoolse ger of yurt geslapen van de zomer.....en dat gewoon in Nederland!
    Geniet er nog met volle teugen van en wij van jouw blog.
  5. Mama:
    1 oktober 2011
    Dag Bas, 2 oktober 2011,Ik heb jou vanavond gesproken op Skype .Je maakt het goed heb ik begrepen De reisverslagen vind ik leuk om te volgen en ook de foto's ,wel heel arme mensen .Prachtig weer is het de laatste weken'geniet nog van maar van de Oktoberweken want daarna is het weer hard werken en is de vacantie voorbij .de laatste nieuwtjes heb ik je al verteld Ik kijk uit naar 27 Oktober alle goeds en heel veel groeten van Mama.