TransMongoliëExpress & Beijing (北京)

Weer even een nieuwe update van mijn reisblog. Iedereen ontzettend bedankt voor de leuke reacties via deze site en de verschillende mailtjes. Leuk te vernemen dat mijn getik wordt gewaardeerd in NL!

Zaterdagochtend ben ik al vroeg op het station in Ulaan Bator voor het vertrek van de TransMongoliëExpress van Ulaan Batar naar Beijing. De trein vertrekt klokslag om 7.15 uur voor deze laatste 1549 km per spoor. Ik heb er dan al aardig wat km's per trein opzitten deze reis en het bevalt me nog steeds prima. Ik deel de coupe met een stel uit NL en een Mongools meisje dat in China Engels gaat studeren. In de coupe naast me zit nog een ander stel uit NL, veel Nederland gekakel dus in de trein. Er is ook nog een stel uit Spanje en natuurlijk komt de voetbalfinale van vorig jaar nog ter sprake. Enige troost is thans voor ons te melden dat we inmiddels Spanje voorbij zijn in de Worldranking, maar eerlijk gezegd was ik liever kampioen geworden vorig jaar. Anyway, de eerst 100 km vanuit Ulaan Bator is een prachtig stuk per trein vanwege de enorme bochten die de trein maakt. Omdat ik in een van de laatste wagons zit heb je regelmatig goed uitzicht in de bocht op de voorste wagons.

Bij de grensovergang tussen Mongolië en China is er veel oponthoud, niet alleen vanwege de douaneformaliteiten maar met name omdat de treinonderstellen gewisseld moeten worden. Rusland (en ook Mongolië) hebben als enige land ter wereld een afwijkende breedte van het spoor. Aangekomen bij de grens wordt alle wagons een loods ingereden en losgekoppeld. De wagons worden daarop opgetild en de treinonderstellen gewisseld. Dit proces gebeurd terwijl wij nog gewoon in de wagons (opgesloten) zitten. Het is wel een schitterend schouwspel om te bekijken vanachter het raam. Dus ondanks dat de hele grensovergangprocedure zo'n 5 tot 6 uur duurt, hoef ik me niet te vervelen omdat er vanalles te zien valt. Tegen de tijd dat ze klaar zijn is het bedtijd en al slapend rijden we zo China binnen.

Bij het wakker worden is gelijk al het grote verschil tussen China en Mongolië te zien. In Mongolië was nog sprake van eindeloze lege open vlaktes, terwijl in China de grote bouwwerken, hoogbouw en de vele kleine tot grote steden aan me voorbij trekken. Conform het schema kom ik zondagmiddag om 14.10 uur exact aan in Beijing.

Beijing is een enorme stad met een oppervlakte dat net zo groot is als geheel België. De reisafstanden lijken dichtbij maar zijn per voet nauwelijks te overbruggen. Gelukkig is er een perfect georganiseerd metrosysteem. In tegenstelling tot Moskou worden de stationsnamen hier wel in perfect Engels weergegeven en is het dus makkelijk om je route te bepalen. Wat opvalt is er bij het in en uitstappen redelijk volgens een displine ruimte wordt gegeven aan elkaar. Als het zeer druk is, staan de Chinezen keurig in een rijtje te wachten om in te stappen.

Ik heb een hotel in het Dhongcheng district geboekt, het valt echter niet mee om dit te vinden als ik uit de metro stap. Ik loop daarom dus ook gelijk verkeerd en wordt een aantal keren de verkeerde kant opgestuurd. Uiteindelijk sta ik een beetje hopeloos rond te kijken tot een aardige dame aanbiedt om me te helpen. Ze is eigenlijk op weg naar haar werk, ergens in een winkeltje, maar na telefonisch overleg met haar baas krijgt ze toestemming om me naar mijn hotel te loodsen. We lopen nog ca. 20 minuten en vinden uiteindelijk het hotel. Ze is er meteen vandoor en krijg nog nauwelijks de kans om ook maar dankjewel te zeggen.

Ik heb dan nog de hele maandag en de dinsdag om Beijing te bezichtigen. In 2004 was ik ook al enkele dagen in deze metropool en de belangrijkste sights zoals de Verboden Stad, de tempel van de hemel, het Zomerpaleis en de Lamatempel heb ik reeds gezien. Ik wilde nog wel graag een nieuwe tour naar de grote muur maken, omdat ik in 2004 een zeer druk bezocht zeer toeristisch deel bij Badaling heb gezien. Nu naar een minder druk deel, zijnde Mùtiányu. Dit is een 2250 meter stuk Grote Muur dat op ca. 90 km van Beijing ligt. Het is er niet zo druk met toeristen en dat bevalt me wel. Het ligt wel erg hoog, dus ik ga met een kabelbaan naar boven. Op die manier hou je nog lucht over om een stuk over de muur te lopen. Het is er op sommige stukken enorm stijl en je bent zo buiten adem. Die kabelbaan naar boven was nog niet zo'n slecht idee. De uitzichten die je dan over de muur krijgt blijven fenomenaal mooi. Het blijft een onvoorstelbaar bouwwerk dat de Chinezen hier gebouwd hebben. De terugtocht naar beneden is ook zeer spectaculair met een rodelbaan van enkele km's lang. De snelheid zit er echter behoorlijk in en met een 15 minuten ben ik toch weer beneden.

Maandagavond na terugkomst van de Grote Muur ben ik nog naar een acrobatenshow geweest. Wat een ongelofelijke bewegingen kunnen deze jongens en meisje maken. Ze maken bewegingen en doen stunts die eigenlijk niet voor mogelijk kunnen worden gehouden.

Dinsdag staat dan nog op het programma het Birdsnest, het stadion van de Olympische Spelen uit 2008 in Beijing te bezoeken. Het is een imposant bouwwerk om te zien. 's Middag wil ik dan nog even naar het Tiananmenplein (Plein van de Hemelse Vrede). Volgens de LP moet ik hier het vergelijk maken met het Rode Plein in Moskou (vergelijk begin en eind van de TransSib). De twee belangrijkste overeenkomsten zijn echter de mausoleums van respectievelijk Lenin en Mao, maar ook het feit dat beide pleinen als ik kom grotendeels in de steigers staan. Dit komt op de foto's helaas wat lelijk over; in Beijing is Mao tussen de steigers door nog maar nauwelijks zichtbaar. Als afsluitend toetje kun je een bezoek niet afsluiten zonder het eten van een Pekingeend. Bij het fameuze Quanjude Roast Duck restaurant in Tiananmen smaakt het me heerlijk.

En zo komt er een einde aan het eerste deel van mijn rondreis. Ik ben helemaal vanuit Nederland via 7 landen met de trein in Beijing aangekomen. Ik heb ontzettend veel genoten van deze treinreis, veel interessante en gezellige mensen ontmoet en heb prachtige sites bezocht. Dinsdagavond vlieg ik vanuit Beijing via Kunming in China naar Dhaka Bangladesh. Ondanks dat ik met ruim een uur vertraging vertrek ben ik met slechts 5 minuten vertraging in Dhaka aangekomen. Meer over Dhaka natuurlijk in een volgend verslag!