West Bhutan (འབྲུག་ཡུལ་)

Na het vertrek uit Dhaka, kom ik keurig op tijd aan in Delhi. De gids staat me al op te wachten en ongeveer een uur later is ook Cathelijne daar. Samen worden we naar het hotel gebracht voor een korte nachtrust. Maandagochtend worden we weer gescheiden, Cathelijne vliegt eerst naar Calcutta en van daar naar Paro. Ik vlieg rechtstreeks vanuit Delhi naar Paro. Het geluk is me bij deze dag. Ik krijg een Businessclassticket toebedeeld, mag op de airport gebruik maken van de VIP room en zit in het vliegtuig aan de linkerkant aan het raam. Dit is de plek voor het mooiste uitzicht op de Himalaya gebergten in Nepal, Sikkim en Bhutan. Prachtig die besneeuwde bergtoppen.

In Paro (སྤ་རོ) staat de gids al op me te wachten. Ik heb net kennisgemaakt als er een grote auto met de nieuwe koningin van Bhutan komt aanrijden en vlak voor mijn neus uitstapt. Die vertrekt voor een dagje shoppen naar Bangkok. Na niet lang wachten is ook Cathelijne en de rest van de groep in Paro. Onderweg naar het hotel zien we gelijk een mooie boogschutterswedstrijd, een van de belangrijkste nationale sporten in Bhutan.

Dinsdagochtend genieten we op het terras van het hotel van het uitzicht op de Kanchenjunga (8585 meter) met zijn besneeuwde top. Daarop vertrekken we richting Taktshang Goemba (Tigers Nest), het meest beroemde klooster van Bhutan. Het hangt zo’n 900 meter boven de vallei van Paro. Er gaan geen auto’s naar boven, dus met de benenwagen. Vanaf beneden geeft het al een schitterend uitzicht op de bergwand. Naar we gedurende de ruim 2 uur durende klim naar boven naderbij komen, wordt het uitzicht steeds mooier. Ook de gebedsvlaggen die wapperen in de wind worden talrijker. De stevige klim is het allemaal waard. Het klooster is schitterend en het uitzicht adembenemend. In de middag hebben we nog tijd om de Paro Dzong te bezoeken. Een Dzong is in elke grote stad het belangrijkste gebouw. In vroeger tijden werd het nog gebruikt als fort, tegenwoordig heeft elke Dzong een dubbelfunctie. Het eerste gedeelte is in gebruik als districtskantoor waar de gouverneur de scepter zwaait, in het volgende gedeelte zit het heilige gedeelte met de tempels en woningen van de vele monniken. De Paro Dzong is gebouwd in 1644. Aan het eind van de middag bezoeken we ook nog Kyichu Lhakhang, een van de mooiste en oudste tempels die is gebouwd in 589.

Op woensdag gaan we op weg naar Thimphu, de hoofdstad van Bhutan. Hier woont ook de koning die we onderweg in tegengestelde richting in een konvooi nog tegenkomen. Aanstaande donderdag gaat hij trouwen, dus we gaan nog een aardig volksfeest meemaken hier in Bhutan. De mensen hier zijn enorm koningsgezind en bijna iedereen loopt al weken vol trots met een mooie button met het bruidspaar erop. In Thimphu bezoeken we National Memorial Chorten. Een chorten is een grote stupa waar de lokale mensen komen om offeranden en religieuze rituelen uit te voeren. Bij een stupa ga je altijd rondom met de klok mee. Er zijn veel mensen op de been bij deze chorten die in 1974 is gebouwd ter nagedachtenis aan de derde koning van Bhutan. Daarop bezoeken we nog een school voor handwerken, waar de leerlingen les krijgen in oude ambachten als schilderen, kleien, houtbewerking, weven, etc. We werpen ook nog een blik binnen bij de Nationale Bibliotheek.

De volgende ochtend bezoeken we een van de hoogtepunten van onze reis, het Thimphu Tsechu, het grootste festival van het jaar. Deze vindt plaats bij de Dzong van Thimphu. We zijn er al vroeg, ongeveer om 9 uur maar het loopt al aardig vol met vooral Bhutanese. Bij de Dzong is een groot plein met rondom een grote tribune. Als we tussen het publiek onze plek innemen is er al een imposante dans aan de gang. De dansers lijken wel in trance en zijn geweldig uitgedost met een hoed en kleurrijke kleding. Na deze traditionele dans komen er nog groepen met zangers en zangeressen die oude traditionele liederen zingen.

Rondom de optredens van de dansers lopen er ook steeds een paar clowns rond uitgedost met grote maskers, met grappen en grollen het publiek vermaken. Een van de clowns loopt met een grote houten penis rond, hier in Bhutan is de fallus een zeer belangrijk religieus onderwerp. Met zijn grote fallus richt hij zich met soms grote hilariteit (Bhutanese zijn redelijk preuts) tot de jonge dames in het publiek.

Net na het middaguur vertrekken we alweer richting Wangdue en rijden we de eerste hoge pas op (Pele La Pass) op zo’n 3400 meter hoogte. De ijle lucht heeft gelijk een negatief effect voor me want in combinatie met de verkoudheid die ik al heb ben ik aardig misselijk als we bovenkomen. Ik ben blij als we weer gaan afdalen. ’s Avonds ben ik nog aardig misselijk en lig al vroeg op bed zonder nog een redelijk hap eten door mijn keel te krijgen. De volgende ochtend gaat het gelukkig al een stuk beter.

Vrijdag rijden we een klein stukje door naar Punakha. Hier bezoeken we weer de Dzong, wellicht de mooiste van het land. De Dzong helemaal versierd omdat aanstaande donderdag hier de Royal wedding gaat plaatsvinden. Over de gehele Dzong hangen aan de dakranden vlaggen in de Boeddhistische kleuren (geel, wit, groen, rood en blauw). Het ziet er zeer feestelijk uit. We hebben geluk om de Dzong nog van binnen te bezoeken, want vanaf zaterdag is hij gesloten voor toeristen vanwege de voorbereidingen op het huwelijk. In de tempel lopen verschillende hoge monniken en ministers die zich bezig houden met de voorbereidingen.

Als gevolg van het huwelijk is de reservering van ons hotel in Punakha ook gecanceld. De koning heeft het recht om de reeds lang geboekte reserveringen ongedaan te maken om plaats te creëren voor huwelijksgasten. In plaats daarvan worden we onder gebracht in een comfortabel kampement aan de rivier. Volgens de manager van het kampement is het stuk land ook eigendom van de Koninklijke familie. De tent waar we in slapen is comfortabel ingericht met twee bedden en een nachtkastje. Het tentje met het toilet is voorzien van een gat in de grond, je hoeft niet te gaan hangen, er staat een stoel in met een rond gat erin gezaagd. Voor de douche is er ook een tentje, er is geen slang met douchekop, maar wel een emmer met warm water die je over je hoofd uitstort. ’s Avonds krijgen we nog hoog bezoek in het kampement, de gouverneur van Punakha komt op bezoek. Hij wordt neergezet in een speciale tent met uitzicht op het kampvuur en onze groep. Na een halfuurtje trekt Cathelijne de stoute schoenen aan en loopt naar hem toe om hem een zakje chips aan te bieden, hij weigert beleefd, maar wil wel graag dat Cathelijne en aanschuift voor een gesprekje. Al schuiven er nog een paar van de groep aan. Als hoofdverantwoordelijke voor de bruiloft in ‘zijn’ Dzong neemt hij de rest van de avond ruim de tijd (onder genot van een fles wijn en lekkere hapjes) om met ons te kletsen. Hij vertelt over traditionele muziek, dans, het huwelijk, politiek, gezin, etc. Wat bijzonder dat hij in deze ontzettende drukke tijd bij ons op bezoek komt. Na alle drankjes slapen we prima in het kampement.

Bhutan is voor ons tot nu toe vol met prachtige hoogtepunten. Het is een nog ongerept land dat er zeer op staat om de oude cultuur en tradities te behouden. Dit komt overal tot uiting, bijvoorbeeld in de traditionele kleding voor mannen (een gho) en vrouwen (kira). De koning heeft verklaard dat hij minder waarde hecht aan het bruto nationaal product, maar meer aan het bruto nationaal geluk. En dat is een prachtig ideaal! De komende week gaan we zeker nog meer genieten van dit zeer bijzondere en prachtige land als we verder oostwaarts reizen.